آسیب‌های زانو و عوامل همراه در ورزشکاران استان گیلان

مقدمه: شناخت اپیدمیولوژی آسیب‌های زانو در ورزشکاران باعث پیشگیری بهتر و تشخیص و درمان موثرتری می‌شود. در حد آگاهی ما در ایران در هیچ مطالعه‌ای فراوانی آسیب‌های زانو به‌دنبال ورزش و عوامل مرتبط با آن اجرا نشده است، این مطالعه درصدد پر کردن خلا موجود برآمده است. هدف: ارزیابی اپیدمیولوژی آسیب‌های زانو در ورزشکاران مراجعه‌کننده به هیات پزشکی ورزشی استان گیلان در سال‌های 91-1389 مواد و روش‌ها: از 2035 ورزشکار با آسیب ناشی از ورزش مراجعه‌کننده به درمانگاه هیات پزشکی- ورزشی استان گیلان، 1409 مورد (2/69 ٪) با مفصل زانو مرتبط بوده و در این بررسی وارد شدند. پس از ثبت ویژگی‌های دموگرافی و معاینه فیزیکی، در لزوم رادیوگرافی ساده رخ و نیم‌رخ زانو و در شک در تشخیص، ارزیابی تکمیلی به کمک MRI و در نهایت آرتروسکوپی برای تعیین انواع آسیب‌های زانو اجرا شد. نتایج: 8/75 ٪ بیماران مرد و 2/24٪ زن بودند. پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) شایع‌ترین علت آسیب داخل زانو (7/44٪) بود و در رتبه‌های بعدی منیسک داخلی (5/23٪) و منیسک خارجی (6/21٪) قرار گرفتند. نزدیک نیمی از بیماران بین 20-29 سالگی بودند. با وجود این‌که زنان تعداد کمتری را شامل می‌شدند، اما میزان پارگی ACL به‌طور معنی‌دار در آنها بیشتر بود (0001/0>P). بیشترین آسیب بدنبال دو ورزش اصلی فوتبال/فوتسال (56٪) و ورزش‌های رزمی (31 ٪) ایجاد شده بود. بیشترین میزان پارگی ACL در مردان مربوط به رشته فوتبال (66٪) و در زنان مربوط به ورزش‌های رزمی (89 ٪) بود. نتیجه‌گیری: میزان رخداد و الگوی آسیب‌های زانو در ورزشکاران به عواملی نظیر نوع ورزش، جنس و سن ورزشکار وابسته است. این مطالعه نشان داد که پارگی رباط صلیبی قدامی، شایع‌ترین آسیب به‌دنبال تروماهای ورزشی بوده و زنان رزمی‌کار و مردان فوتبالیست بیش از سایر ورزشکاران در معرض این آسیب قرار دارند.